බල්ලන් මරා හෝ සල්ලි සෙවීය යුතුය, නැති නම් බල්ලෙක් ලෙස මිය යා යුතුය. - මා දුටු ධනවාදය.

Monday, November 5, 2012

අද්‍යාපනයේ යථාර්තය...


                නිදහස් අධ්‍යාපනය... ඔයාලා කියනවා ඇති මේ යකා ලිව්වොත් ලියන්නේ නිදහස් අධ්‍යාපනය ගැන කියල. ඔව් මට ඒකට හේතුවක් තියනවා. ඒ මට එක කෙලින්ම බලපාන දෙයක් මොකද මමත් නිදහස් අධ්‍යාපනය තුල ඉගෙන ගන්න කෙනෙක්. නමුත් නිදහස් අධ්‍යාපනය, ලංකාවට ගැලපෙන හොදම අධ්‍යාපන ක්‍රමය කියලා මම දකින්නේ නැහැ, මොකද හොදම අධ්‍යාපන ක්‍රමය තුල සියලුම ඉගෙන ගැනීමට කැමති, ඉගෙන ගැනීමට හැකි, සියලුම දෙනාට තම අධ්‍යාපන අයිතිය තිබිය යුතුයි.  නමුත් වර්තමාන නිදහස් අධ්‍යාපන රටාව තුල මේ දේ කොපමණ දුරට සාර්ථක වී ඇතිදැයි ඒ ඒ විශ්ව විද්‍යාල තුලට ඇතුලත් වීමට ඇති තරඟය දිහා බැලුවහම පේනවා.  නමුත් මෙතනින් අදහස් කරන්නේ නැහැ පාලක පැලැන්තිය ගේන පුද්ගලික අධ්‍යාපන ආයතන මේකට විසඳුම කියන එක. ඒක තියන හකුරත් නැති කර ගන්නවා වගේ වැඩක්.
                                 අනිත් මා දකින කාරණය නම්  මේ විශ්ව විද්‍යාලය තරඟය තුල සිටින පිරිස තුල මුල් බැසගෙන තිබෙන, විශ්ව විද්‍යාල අධ්‍යාපනය සුදුසු  z ලකුණු අනුව විශ්ව විද්‍යාලයට සුදුසුකම් ලැබුවන්ට පමණක් බව. නමුත්  සියලු දෙනාට අමතක වෙන කාරණයක් තියනවා ඒ z අගය නිර්මාණය කලේ විශ්ව විද්‍යාලයට ඇතුලත් වන ප්‍රමාණය පාලනයට කියන එක. විශ්ව විද්‍යාල වලට තේරුණු සිසුන්, විශ්ව විද්‍යාල වලට සුදුසුකම් නොලැබූ  සිසුන් ගැන කතිකාවතක් ගේන එන්නට උත්සහ නොකරන්නේ ඔවුන්ගේ තරගකාරිත්වය මත ගොඩ නැගුනු කුහකත්වය නිසයි කියලා මට සිතෙන්නේ. ඒ කියන්නේ සුදුසුකම් තියන විශාල පිරිසක් එළියේ ඉන්නවා. ගොඩක් රටවල් වල උසස් පෙළ අසමත් වීම විශ්ව විද්‍යාල අධ්‍යාපනයට බාධාවක් නෙවෙයි පදනම් පාඨමාලා හරහා විශ්ව විද්‍යාල අධ්‍යාපනයට සුදුසුකම් ලබා ගන්න පුළුවන්. සරල උදාහරණයක් සඳහන් කරන්නම්. උසස් පෙළ විද්‍යා අංශයෙන් c 3 ක් ගන්න සිසුවියකට වෛද්‍යවරියක් වෙන්න ආසාව තිබුනත්, සුදුසුකම් තිබුනත් ලාංකීය විශ්ව විද්‍යාල පද්ධතියේ තියන පහසුකම් හිගයේත් වෙනත් රටක අධ්‍යාපනයට තරම් ආර්ථිකය ශක්තිමත් නැති නිසා ඇයට සිදු වෙනවා වෙන අතක්  බලා  ගන්න සිද්ද වෙනවා නමුත් s දෙකක් ගත්ත වෙන රටකට ගිහින් ඉගෙන ගන්න පුළුවන් කෙනෙකු වෛද්‍යවරියක් වෙනවා. ඒ වගේ අවස්ථාවලදී කවුරුවත් දකින්නේ නැහැ z වත් උසස් පෙළ ප්‍රතිපලයවත්, එවැනි විශාල පිරිසක් ගැන කිසිම විශ්ව විද්‍යාල සිසුවෙකුවත්, ගුරුවරයෙකුවත්, දේශපාලකයේක්වත් කතා කරන්නේ නැහැ.
               
                          මෙම ගැටලුව දඩ මීමා කරගන්නේ ලක්ෂ 80 විතර දීල ඕන ගොනෙක්ට උපාදියක් ගන්න පුළුවන් සුපර් මාකට් එකක් හදන්න යනකොට විතරයි. මම මෙතන අනුමත කරන්නේ නැහැ රජය විසින් ගේන පුද්ගලික විශ්ව විද්‍යාල ගැන,ඒ අවස්ථාවෙදි හැමොටම තෙරෙනවා, එම විශ්ව විද්යාල වලින් ඉගෙන ගන්න පුලුවන් බොහොම සුලු පිරිසකට පමනයි කියලා,නමුත් රාජ්ය මැදිහත් වීමෙන් යම් මුදලක් පමනක් සිසුවාගෙන් අයකරමින් විශ්ව විද්‍යාල අද්‍යාපනය ලබාදෙන්න පුලුවන් ක්‍රමවෙදයක් සකසන්න බැහැ කියන කතාව නම් බොරුවක්. වර්තමාන රජයේ පුද්ගලික අද්‍යාපන ප්‍රතිපත්තියේ මූලිකම අවශ්‍යතාවය වෙන්නේ අද්‍යාපන වගකීමෙන් රජය නිදහස් වෙන එක. බොහෝ රටවල අද්‍යාපනය වෙනුවෙන්මුදල් සිසුන්ගේ දෙමවුපියන් වියදම් කරන්නේ නැහැ(විශ්ව විද්‍යාල අද්‍යාපනය සම්බන්දයෙන්) එවා සිසුවා විසින්ම සොයාගන්නවා නමුත් ලංකාවෙ තත්වේ මීට වඩා ගොඩක් වෙනස්, අවුරුදු 18 ට වැඩි සිසුන් පවා බලපොරොත්තු වෙනවා තමන්ගෙ අම්මා තත්තා තමන් වෙනුවෙන් මුදල් වියදම් කරනකම්, අවුරුදු 25 විතර වෙලා උපාදිය අරගෙන රැකියාවක් කරනකම් බොහෝ දෙනෙක් ගෙදරින් තම වියදම බලාපොරොත්තු වෙනවා, මේක තමයි යථාර්තය. ඒ වගෙ ක්‍රමයක් තුල කවදාවත් නිදහස් අද්‍යාපනයෙන් පිට රටට ගැලපෙන අද්‍යාපන ක්‍රමවේදයක් ගැන හිතන්න අමාරුයි,
                    
                        මෙ සම්බන්දයෙන් කාටවත් වරදක් කියන්න අමරුයි මේ ක්‍රමය හැදිලා තියෙන්නෙ ඒ ආකාරයට, බොහො රටවල විශ්ව විද්‍යාල සිසුන් වෙනුවෙන් සැකසූ රැකියා අවස්ථා තිබෙනවා, ඔවුන්ගෙ අද්‍යන කාලයෙන් පරිබාහිරව කරගෙන යා හැකි. නමුත් අපි හැමදාම කෑගහුවෙ නිදහස් අද්‍යාපනය රැක ගන්න විතරයි ඉන් එහා පියවරක් ගැන හිතන්න, රටට ගැලපෙන, සමස්තයට අද්‍යාපනය ලැබිය හැකි ක්‍රමයක් ගැන හිතන්න මේ රටෙ ප්‍රගතිශිලී යැයි කියා ගන්නා මිනිසුන්ට පවා නොහකි වූයේ තමන්ගේ කුහකත්වය නිසාද යන්න ගැටලුවක්

              අපිට මේ අද්‍යාපන ක්‍රමය තුල යම් සර්ථකත්වයක් ලබාගන්න නම් අනිවර්යයෙන්ම තරගකාරී විය යුතුයි, අනෙකාව පරයා කෙසේ හෝ තමන් ඉදිරියට යා යුතුයි එක තමයි මේ ක්‍රමය තුල යථාර්තය වෙලා තියෙන්නේ. පෙරපාසල් අද්‍යාපනයේ සිට විශ්වවිද්යාල අද්‍යාපනය දක්වා මෙවන් ක්‍රමයක් තුල අද්‍යාපනයක් ලැබූ පරපුරකට තවත් පිරිසක් ගැන හිතන්න පුරුදු කරන එකත් විශාල ජයක් ග්‍රහනයක්,,, 

                            තරගකාරිත්වය මත දක්ෂයන් ගොඩනැගෙනවා වුනාට අධික තරඟකාරීත්වය මත ගොඩනැගෙන්නේ කුහකයින් විතරයි.

No comments:

Post a Comment